Yine bir ilk kitap var elimde. Uzun zamandan beri hikâyelerini çeşitli mecralardan takip ettiğim genç bir kadın yazarın ilk kitabı SUYUN ŞARKISI. Nota Bene Yayınları’ndan bu yılın başında çıktı. Sanki kendi kitabım çıkmış gibi sevindim. Okuyucusunun bol olmasını dilerim.
Suyun Şarkısı’nın yazarı Esmahan Devran İnci bu yüreğe dokunan öykülerinin yazarı olmanın dışında aktif iş hayatının içinde yer alan serbest bir mimar. İlk öyküsü “Hangi Pazar” 2016 yılında Varlık Dergisi’nde yayınlanmış. Ardından 2018 yılında “Göbek Bağı” öyküsüyle Teoman Öztürk Mekân Öyküleri Yarışması’nda birincilik ödülü, aynı yıl “Veda” öyküsü 8.Kaygusuz Abdal Öykü Yarışması’nda Alanya Kale Ödülü’ne layık görülmüş. Ayrıca içlerinde Sevgi Soysal Öykü Seçkisi olmak üzere çeşitli yarışmaların seçkilerinde de öyküleri yer almış.
Hikaye kitabını üç bölümde kurgulamış: Suyla Gelen, Yitene, Umuda. Her hikâyesindeki karakterle okuyucuyu iletişime geçiriyor. Anlatılan hikâyeleri içselleştiriyorsunuz. Öyle ki ben okurken bulunduğum ortamdan çıkıp anlatının geçtiği mekânda gezinmeye başladığımı söylemeliyim. Beni etkileyen en önemli özelliği anlatıların durum tespiti yaparken aynı zamanda umut da vaad etmesi oldu. Ben de her ne olursa olsun bir umuda bağlanmak isteyenlerdenim. Belki sırf bu neden bile benim bu öyküleri bu kadar içşelleştirmeme neden olmuştur.
Her yeni yazar, yeni bir tarzla, yeni bir hikâye anlatır. Çoğu zaman olan biten aynıdır belki ama anlatılış şekli bizim bakışımızı yansıtır. O yüzden her fırsatta yeni yazarlar okumayı isterim. Bir de bunu burada itiraf ediyorum: klasikleri okumak – istisnalar dışında- artık zor gelmeye başladı. Zaman farkı bu olmalı. Yazılı dilimiz değişti. Hikâye kurma şekillerimiz de. Dolayısıyla daha çok yenilere yöneliyorum sanki.
Bu arada Edebiyat Haber’de Can Öktemer’in yazara sorduğu soruların yayınlandığı kısa bir röportaj var ilginizi çekerse buradan okuyabilirsiniz.